Talk Talk een klein maar enerverend oeuvre: Overlijden Mark Hollis

Mark Hollis ( wie kent hem niet ) en zijn mannen waren zo rond het midden van de jaren 80 vorige eeuw Britse bestsellers in de muziekwereld. Werden in den beginne nog aan de New Wave/ new romantic sector verbonden.  It's my life ( ja ja, niet door No Doubt geschreven ) Dum Dum Girl en het weergaloze Such a Shame waren indertijd top hits met een langer draagvlak dan de meeste nummers. 

Het album zelf heb ik indertijd niet geluisterd maar wel de 12"versie van Such a Shame van Pet Sheppibone grijs gedraaid op cassette. En langzaam raakte de groep bij mij al op de achtergrond en het derde album ( the colour of spring ) ging ondanks het prachtige Life is what you make it  geheel aan me voorbij. Gelukkig was er in de jaren 90 een kleine revival en werd op een feestje dit album tot het beste van de jaren 80 verklaard en heb ik een exemplaar gehaald uit de bieb en hem aandachtig beluisterd.

Een dagje Schiermonnikoog ( a perfect day )

     Wat gaan we morgen doen was het gesprek toen ik zondag thuiskwam van een vroege dienst. Iets met zee werd het al snel en al jaren zouden we naar een van de eilanden toe dus de keuze kwam al snel op Schiermonnikoog te liggen.
Afvaartijden check leerde dat de mooiste om 6.30 in de ochtend zou zijn, dan kunnen we ook mooi de zonsopgang zien opperde ik. De korte vreugde werd al snel eentje met lichte spijt. Dan moeten we om 5 uur al in de auto zitten met een duf hoofd volgepompt met koffie.

Ruzie maken met de printer en de e-tickets is een standaard riedeltje geloof ik en de stress werd nog even opgejaagd door dat de tickets niet meer inzetbaar waren op de afvaartijden, deze functie heeft de website van Wagenborg niet. Klein tipje voor een ieder: Maak eerst wel een account aan en koop tickets via de afvaartijden methode.

Schaatsen op het Alma Ata van het Noorden.

Steeds zie ik in gedachten weer mijn Mary, vloekend en vechtend gelijk een man.

Overal waar ze kwam schopte ze herrie, ze kon zeilen, zoals nu nog niemand kan. 

      In winterse perioden van goede vorst met een mooie laag ijs op het Alma Ata van het Noorden kon het gebeuren dat je in de avond getrakteerd werd op de klanken van Tom&Dick met hun nummer 1 hit uit begin jaren zeventig. Veel mensen wisten dan gelijk dat mijn vader de platenspeler had bediend en aanwezig was als baancommissaris van de ijsclub.
Ik wist dan ook gelijk dat ik me enigszins moest gaan gedragen want de directe controle was dan alom aanwezig. 

Sketches of a Childhood: De dodelijke sneeuwstorm van 1979

    Wat een weertje Buur.  Godeverdommen en meer van dit soort krachttermen vlogen in de rondte op een mooie ochtend in een ondergesneeuwd dorp. Buurman Jack was zijn huis aan het uitgraven vanuit een metershoog dak van sneeuw. Wij als familie stonden te kijken naar een palet van wit met een mooi dak en op de achtergrond een prachtig blauw in de lucht. 

Wat een vreselijke wind ging er tekeer een dag van te voren en wat een vreselijke hoeveelheid sneeuw lag er in de tuin en wat kwam er nog bij. 10cm lag er maar liefst en wat wou ik daar graag in spelen. Al snel de boodschap dat het koud was en het was beter om niet buiten te gaan. Er werd via Radio Friesland gesproken over meters sneeuw en die zag ik uit het keukenraam niet. Helaas. Al snel en hoe en wat weet ik niet werd me duidelijk dat er toch een bijzonder iets aan de hand was. Het waaide, het vroor, het sneeuwde en dat is voor niemand goed. Kortom het land was in paniek en de familie was in lichtelijke onbalans.