Vrijdagochtend, mooi weer om te gaan wandelen met de hond voor voorlopig de laatste keer. Er staat een mooi mannenweekend in Amsterdam voor de deur.
Dus nog even de kilometers in het grote bos maken. Bij de brug aangekomen opeens een harde fietsbel achter me. Er wil iemand langs om net voor me te komen voor het stoplicht. Alleen loopt de hond een meter naast me want bruggen is niet haar favoriete plek. Ik kijk de man en krijg gelijk misbaar. Hij nadert de hond op korte afstand en die schrikt hier wat van.
Je mag hier niet op de brug zijn krijg ik te horen, jij hoort aan de andere kant. En je hond is bang.
Ik blijf staan met de hond achter me en spreek de man aan. Ik mag hier rustig lopen meneer en u maakt de hond aan het schrikken, u rijdt er veel te kort op. Ik moet er langs hoor ik vervolgens. Nou het is rood dus we moeten wachten. Jij hoort aan de andere kant te lopen hoor ik wederom. Ja dat zou kunnen maar ik mag hier ook lopen zeg ik. ( er is weliswaar geen voetgangers deel op de brug ) Ondertussen staat het voorwiel van meneer zijn fiets al bijna tegen me aan. Ik geef nogmaals aan dat door zijn verbaal en attitude de hond geschrokken is en dat hij zich beter kan gaan gedragen.
Nou laat me er langs en vol verbazing zie ik het voorwiel over mijn voet heen komen. Hierop besluit ik om heer zijn fiets tegen te houden en hem achteruit te sommeren. Je gaat me nu toch niet aanrijden zeg ik en maak me automatisch iets groter. Ben me nu ook bewust dat iedereen waarschijnlijk nu wel naar ons aan het kijken is. Heb verder ook geen zin in gedoe.
Daarbij voel ik opeens ook dat het groen is geworden en dat de hond zich heeft ontworsteld aan de riem en richting de weg gaat. Ze duikt gelukkig de berm in.
Heb het mannetje bedankt voor het bang maken van de hond waardoor deze ontsnapt is en wens hem een prettige dag toe.
De hond weer aangelijnd en lekker twee uurtjes gaan sjouwen. Wat heerlijk toch om te ervaren dat zulks een agressie me helemaal niets doet in tegenstelling tot vroeger. Blijf zo rustig en houdt de controle over de situatie.
Verdere bewoordingen die zich in mijn hoofd afspeelden zal ik maar niet verder publiceren.
Foto bron: www.dvhn.nl
Vanmiddag een oproep op Facebook of er mensen zijn die dit weekend voor een horecazaak willen bezorgen. Gewoon een paar uurtjes. Ik denk gelijk aan die xboxende puber hier. Laat het hem lezen en vertel dat het in de auto moet maar dat het geld voor hem is. Jij bezorgt en ik rij. Dat leek hem een mooie deal toe.
Ondertussen even met de zaak gebeld en wat verdere informatie gekregen. Leuk bedrag per uur en gebruik van de auto van de zaak. We zullen waarschijnlijk wel opgeroepen worden dacht ze.
Weer naar binnen toe gegaan en gedaan alsof ik nog steeds aan de telefoon was, Oh je bent nu ook iemand nodig voor tot 9 uur. Nou dan moet ik eerst even aan mijn zoon vragen hoor. En het was 20 euro per uur toch zei u? Mooi ik zal hem roepen.
Ik voelde inmiddels al dat er wat beweging was boven, meneer had wat meegekregen en toen ik riep dat hij moest komen werden er al sokken bij elkaar geraapt en binnen 10 seconden zat hij op de bank en trok ze inmiddels al aan. Verdient dat zo goed zei hij en keek me verwachtingsvol aan.
1 April riep ik triomfantelijk en zijn gezichtsuitdrukking was priceless.
De klappen die ik kreeg nam ik voor lief......... heerlijk.
En vertier hebben we gehad kan ik achteraf zeggen.
Natuurlijk vaak in de kroeg/disco geweest en veelal aan de bar gehangen. Mooie momenten naderhand om lekker op de dijk te zitten en te genieten van de lichtjes, de wind en zelfs op een avond de onweersbuien die aan de andere kant van de zee het Friese deel van het land teisterde. En we zaten heerlijk onderuit met een biertje en
