Blackbird

     Sommige nummers zijn mooi en draai je met enige regelmaat omdat ze ergens op CD staan of je draait het hele album, maar een bijzondere lading hebben ze dan niet.
Blackbird singing in the dead of night, en elke muziekliefhebber weet welk nummer dit is. Toch?

Toen de kleine man in december 2006 ter wereld kwam waren er logischerwijs momenten van huilen, onrust en andere tekenen van ongenoegen. Als vader kon ik dan tijden met hem in de armen door het huis heen drentelen. Op en neer, heen en weer en rustig toezingen en spreken. Alles om de ontspanning er in te krijgen.
Op een vrijdagochtend tijdens dit drentelen kwam opeens Blackbird voorbij  en zing zachtjes mee en de spreekwoordelijke oren werden gespitst. Ik bemerk aandacht die vervolgens ook weer wegebt. Zet even later nog een keer Blackbird op en gelijk was de interesse er weer en nu met langere aandacht gelijktijdig gevolgd door rust in het kleine lijfje. Een volgende keer het zelfde gedaan met zelfde resultaten. Een "ons liedje" is geboren en dat maakt me blij en trots.
Heel vaak en zolang ik hem lang kon tillen  in mijn armen dit nummer mogen draaien of alleen al neuriën om hem te plezieren.

Tijdens de eerste jaren een bekend repertoire in muziek opgebouwd en dan langzaam door andere interesses in muziek verdwijnt dit nummer uit de jukebox van het leven.  Maar dan op  een ochtend

Badr een Kosovaarse illusie

        Badr  is een jongen uit Kosovo die op een dag er op uit gestuurd werd om iets op te halen uit de grote stad. Vanwege de oorlog en het niet breed hebben was het gebruiken van de benenwagen het meest gangbare vervoersmiddel voor hem. Daarom toog hij op die dag ook te voet naar de grote stad toe.  Badr leefde al in een wonderlijke wereld want een goed begrip had hij er niet van ook al kon hij soms verbluffende inzichten tentoonspreiden.  Maar deze dag zou heel anders aflopen dan hij was begonnen. Bij huiswaarts keren zag Badr van een afstandje al rookpluimen en eenmaal in het dal aangekomen zag hij dat het dorp waar hij woonde volledig in brand stond. Overal lagen bebloede lichamen en de meesten gaven al geen blijk meer van leven. Zijn ouderlijk huis stond in lichterlaaie en er lagen bij het huis menselijke verbrande overblijfselen die naar hij aannam van zijn familie waren. Hier waren de Servische monsters geweest om een genocide te plegen op de moslimgemeenschap in dit van oudsher Albanese dorp. Naar wat Fatma kon handelen was hier niets meer te doen voor hem en hij is weggerend uit angst voor de Servische milities die nog terug zouden kunnen komen. Het op een rennen zetten net als Forrest Gump was zijn reactie en hij is die nacht doorgelopen naar een Rode Kruis post bij de Albanese grens. 

Uitkeringsfraude bij het UWV

      Ik beschrijf ergens het najaar 2003. Mijn leven als uitzendkracht in de zorg verliep over rozen van een prachtige kwaliteit. Werk in overvloed en alle narigheid van een burn-out achter me gelaten. Werkweken van tegen de 60 uur niet onoverkomenlijk en waarschuwingen van thuisfront in de wind geslagen. Mijn roeping gevonden en roept me continue. Ben de zorg en zijn hulpbehoevende menschen ter wille.

En dan op een ochtend valt er een brief op de mat van het UWV. Ik maak hem open in de veronderstelling dat het een verrekening ergenss van zal zijn. Zit nog met mijn oude uren van werkgever in de Telecom en wat ik mag bijverdienen eer ik gekeurd ga worden voor de WAO. Niet dat ik daar op aanstuur maar zonder contract bij toekomstige werkgever blijf ik liever nog bij de failliete inboedel van de oude horen.

Groot worden mijn ogen wanneer ik lees dat er onvolkomenheden zijn in mijn registratie die ik heb ingediend bij het UWV voor mijn uitkering. Ik snap er direct niets van en als aardige geste hoef ik pas een week later als verdachte pas ten tonele te verschijnen. Iets met stress en doemscenario's.