Een dagje Aviodrome en vliegangst perikelen

     Sedert jaar en dag ben ik de trotse eigenaar van een welbekend fenomeen luisterend naar de naam aviofobie. Deze staat beter bekend als vliegangst. Nog nooit de aandrang gehad om een vliegtuig in te stappen of de eerste gedachten leidden al tot een oplopende reactie vanuit mijn lijf die me weldra deed besluiten om alles maar weer te parkeren en kijken welke mooie autoroutes er wel niet zijn in de wereld.

Tot een aantal jaren geleden toen ik zwichtte voor de kreet om eens in het reuzenrad te gaan op de TT kermis. Papa werd toen erg stoer bevonden. Tijdens de treinreizen die Erryn en ik maken is er vaak een tussenstop op Schiphol en even zovaak de opmerking dat hij ook graag vliegen wil. Tot begin dit jaar deze genegeerd maar in het diepste van mijn brein is er iets gaan broeden.
In mei dit jaar vatte ik het plan op om naar het Aviodrome te gaan en een tochtje te gaan maken om een grote wens uit te laten komen en ik mezelf te verlossen van een angst. Tot een dag van te voren was ik vol