En zo besluit je om er op uit te gaan voor een niet al te spannend uitje. Beetje over paden lopen, af en toe wat water, misschien een iets blubber gezien de laatste dagen toch wat hemelwater op het aardse was terecht gekomen.Wat kan er gebeuren is dan de gedachte?
Het gevaar zit altijd in datgene wat je al verwacht maar waarvan je hoopt dat het niet zal gaan gebeuren.
Daarom dus lekker op weg naar het altijd mooie en rustieke Peebos, routeplanner natuurlijk aan want het gemak dient de mens nu eenmaal. Parkeerplaats liet gelijk zien
dat de middag wel eens natter dan verwacht kon gaan worden aangezien de plassen daar al welig tierden. En jawel, de hele route was al gelijk vochtig aan het begin. Touwbruggen, planken en modderpoelen moesten overwonnen worden en niet iedereen is daar even goed in getuige de vieze kleding en lijven die ik inmiddels al om me heen zag. Maar onverdroten zetten we onze tocht voort. Mijn kreet dat ik al een bloedzuiger tussen de tenen had zitten deed bij iemand al grote ogen en lichte paniek veroorzaken. Mijn lach resulteerde in een blik die we kunnen scharen onder de noemer "ik krijg je straks nog wel terug ouwe "!
Aangekomen bij wat stevig verankerde hangmatten weet ik al wat er gebeuren gaat. Dit gaat fout.
Maar wat ik ook probeerde bij de jongeman, hij viel er niet af tijdens het onnatuurlijk schommelen in de hangmat. Wel veel kreetjes van plezier met een tikkie spanning van de grote plas water onder de hangmat. Nadat de thrill-ride lang genoeg had aangehouden besloot ik zelf nog een momentje rust te nemen in een mat en na amper liggen gebeurde het al. Opstaan uit een hangmat bleek veel moeilijker te zijn dan er op gaan en bijna over de kop te vliegen. Een lichtblauw t-shirt was inmiddels al zwart geworden, het haar onder de modder want normaal op de billen landen zat er niet meer in. Nee all the way in the mud was de doelstelling geworden. Veel hilariteit bij andere mensen en mijn camera heeft het resultaat mogen vereeuwigen.
Na wat slootjes en vieze plassen van een halve meter diep kon er even lekker gezwommen worden en kon de stank er weer een iets af gaan. Maar helaas, tijgeren door modderpoelen was nu ook geen enkel probleem meer en het rieken rond de jongeman werd alsmaar erger, een echte putlucht is wat ik dat dan noem. Het zij zo, alles voor een leuke middag ook al kost het me dik geld met mijn grote waffel.
Erryn als je dit stuk in 10 seconden doet krijg je 10 euro wou ik zeggen, alleen kwam het woord er uit als 100 euro, en nog nooit heb ik hem zo lichtvoetig over het aards oppervlak zien scheren. Let op, wanneer het droog, vlak en stroef is, laat staan, kuilerig, vol water en spekglad. Zoef de Haas was op en top gemotiveerd om dit opeens te doen.
Laatste stuk van de route zou het makkelijkste zijn, geen obstakels meer, geen diepe plassen. Maar vergissen is dus weer menselijk want een "KUT" en een dreun op 15 meter achter me en het directe gekrijs ( moest nog een lach worden ) van Erryn en de pijnlijke kreet van Monika zelf die raar terecht gekomen was maakten de situatie wat absurd. Lachen inhouden lukte niet maar overeind helpen wel. De "jij stomme hufter" blik werd hier gespeeld.
Met een big smile verder richting de auto gegaan en keurig met raampjes open en rustig rijdend over de binnendoor wegen weer huiswaarts gegaan alwaar de douche ons al wachtte.
Tja wat kan er fout gaan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten