Alzheimer en een huppelende man in het bos

   

  Zondagavond nog even in de bittere koude de hond er nog even uit, even een rondje Lariksbos omdat we het zo gewoon zijn en omdat het dus zo inmiddels hoort. 

Een opgeschoten man met een scooter spreekt me vanaf een bankje aan, u houdt van muziek of niet? Ik versta hem niet want ik heb de koptelefoon op en luister naar een podcast. Even een kort gesprekje met hem gehad en doorgelopen. 

Wanneer ik richting de uitgang afsla kom ik een persoon tegen die me wat wild bewegend in het donker tegemoet komt. Eerst de hond

maar even aan de goede kant laten lopen. De persoon blijkt een oude man te zijn die in een soort huppeldrafje zich door het donkere bos beweegt. Ik groet hem in eerste instantie en hij groet keurig terug. Ik vraag hem waar hij naar op weg is. Het antwoord is direct duidelijk voor me. Ik moet naar het hoofdgebouw toe in Delft want ik heb een sollicitatie kwam het in een mooi Haags dialect. Na iets doorvragen dacht hij nabij het station van Den Haag te zijn. Heb aangeboden om hem op weg te helpen en daar was de beste blij mee. Ja wilt u dat doen? Ja natuurlijk wil ik dat, het is toch veel te koud om hier zo in de koude te lopen zonder jas. Ja ik heb het ook hartstikke koud en nu verneem ik ook de wat rillerige stem. Hmmm loopt hier ook al een tijdje denk ik want kwam ook niet rechtstreeks vanaf de instelling vandaan waarvan ik dacht waar hij zou wonen. Toch maar goed dat er nog mensen hun hond zo laat in het donkere bos durven uit te laten. 
We zijn omgedraaid en richting de Slingeborgh gelopen en na 5 meter al een boel protest achter me. Loop niet zo hard joh! Oh sorry kraamde ik uit, dat ben ik zo gewend zeg ik, ja je hebt ook van die lange benen en hij lacht een ietwat zie ik of meen ik te zien. Ik wil nog een grapje maken over die Haagse Lange Poten van me maar wist niet of de beste dit humor niveau nog aan zou kunnen. 

Eenmaal op het fietspad zie ik al snel geuniformeerde hulptroepen aankomen. Heb de man overgedragen en na mijn persoonlijke goedkeuring durfde hij met de dames mee te gaan. 

Tja Alzheimer en alles wat er op lijkt of mee van doen heeft, het is een persoonlijk schrikbeeld van me. 

En wat een toeval dan ook weer, had net een dag van te voren de Alzheimer sokken besteld na herhaaldelijk aandringen door de Alzheimer stichting. En elk jaar doe ik al de online opfriscursus voor dementie herkennen. 

Ik loop mijn ronde verder en zie de opgeschoten knaap op zijn scooter nog twee keer rijden, oh ja dat is de reden dat er zo weinig mensen in het donker het Lariksbos in durven.