maandag 17 augustus 2020

Sketches of a Childhood: Donder en bliksem

 



Ooit in een ver en soms grijs verleden was het donderen en bliksemen ook al geen groot feest voor me. In het geheel niet, al dat onvoorspelbare gedoe boven in de lucht en de dreiging van een inslag maakte dat mijn kinderhart nogal te keer kon gaan wanneer het in de zomer weer eens zover was. 

Licht uit tijdens slapen gaan en het bijna "stel je niet zo aan" maalde dan weer door mijn hoofd heen. Of het ooit ook werkelijk zo gezegd is laat ik in het ongewisse. 

Elk onweer wat er aankwam maakte me alert en mijn oren speurden naar het geluid van twee deuren in de nacht en dan wist ik dat ik naar beneden kon, ze is wakker en bang voor het onweer en dus

ben ik nodig. Tja iets met omgekeerde psychologie, gewoon twee angsthazen bij elkaar. 

En dan wordt je langzaamaan puber en maak je op een nacht een dermate onweer mee dat je echt niet naar beneden durft te gaan. Boven het trapgat een raam en het weerlichtte zo erg dat ik niet naar beneden durfde, terwijl ik er heilig van overtuigd was dat de volgende klap een armageddon van je welste zou opleveren. Na rekenen op tijd, klap en flits en succeservaring calculeren toch de tocht neerwaarts gemaakt en eenmaal in de veilige keuken aanbeland zat ze daar. Het rode tipje van de peuk en daarachter het schijnsel van haar gezicht zonder gebit, de krullen, het glas van de asbak net zichtbaar.  Blij dat ik er ben was ze zeker, ook al sprak ze dat nooit uit. Lekker even kletsen met de luxaflex dicht en dus de flitsen nog beter zichtbaar maar dondert niet want het is veilig zo. En dan tot het minderen gaat en het weer tijd is om naar boven te gaan om de slaap te hervatten. De bui is weer over zonder dat de aarde is opengespleten en we zijn vermorzeld door teloorgang. 

Het later nog wel eens over gehad en het was mooi altijd was de conclusie. 

En dan op een avond als deze weer de flitsen in de lucht en het besef dat wat vroeger was niet meer terugkomt niet zo belangrijk is maar wel het besef dat je het er met zijn beiden nooit meer over gaat hebben. 



Bron foto: rtv Drenthe

Geen opmerkingen:

Een reactie posten