Zo startte er ooit bij mijn werkgever een crisisplek en de eerste aanmelding was er al snel.
Een dame van middelbare leeftijd wist ons een aantal weken later te verblijden. Had ongeremd gedrag en wist een heel team in haar macht te krijgen. Was overduidelijk een maatje te groot voor deze begeleiders zonder afbreuk aan hun te willen doen.
Twee weken met begeleiding van haar die ons laten zien hoe ze haar begeleiden en wij daarna andersom om te laten zien hoe het volgens ons zou moeten.
Aldus geschiedde en mevr kwam bij ons. De eerste zaterdag had ik een vroege dienst en was wel benieuwd wat er allemaal zou gaan gebeuren. Even later kwam er een grote man aan lopen die de dienst zou gaan draaien. Ik zeg grote man om maar iets te duiden over groot aangezien ik zelf al groot ben en vanuit mijn eigen perspectief spreek.
Na een leuk geanimeerd gesprekje over moeilijkheden op de woongroep zag ik een gordijn bewegen.
Mevr was wakker geworden en wenste duidelijk bediend te worden aangezien haar hand op een bepaalde wijze bewoog.
De man naast me drukte zijn peuk uit en stond snel op en liep naar het appartement toe waar mevr tijdelijk verbleef en mij ietwat verbaast achterlatend. De redelijk zelfverzekerde persoon waar ik een peuk mee rookte en een kop koffie mee dronk acteerde opeens een onzeker persoon te zijn.
Na een minuut ben ik er maar achter aan gegaan om te kijken wat er verder zou gaan gebeuren, kwam binnen en hoorde een leuk gesprek. Mevr wou niet douchen maar direct haar ontbijt hebben. Had van alles in haar kastjes staan op dat moment nog en dus werd al snel een broodje geserveerd. Het dagprogramma werd doorgesproken en om half elf op zaterdagochtend stond er dat er een visje zou worden gehaald op de markt. Dat is een leuk uitje denk ik maar kon nog niet bedenken wat er mis zou gaan allemaal.
Eenmaal gedouchet en fris en fruitig was het richting half elf geworden en de begeleider van dienst wou een afspraak maken met mevr. Alleen had mevr er niet zo een zin in om actief te worden en eiste dat begeleider een visje zou gaan halen. Na enige pogingen tot activatie staakte het gesprek na wat verbale dreigementen van mevr.
Heb begeleider toegeknikt dat we maar gaan en ben weggegaan en twee koppen koffie gehaald en lekker buiten gaan zitten. Hoorde mevr al flink te keer gaan.
Ik ga even naar het toilet toe werd me gemeld en na 10 minuten vond ik dat begeleider toch wel lang wegbleef.
Polshoogte genomen maar nergens te bekennen.
Het zal toch niet denk ik maar na een kwartier werd mijn gedachte bewaarheid. Begeleider kwam terug op locatie met een plastic tasje die afkomstig was van een visboer. Wat heb jij nou gedaan vraag ik en het antwoord was simpel en legde alles bloot. Als ik dit niet doe heb ik een complete rotdienst met haar.
Dit was ik niet gewend in mijn loopbaan en wist ook niet of ik boos, verbaasd, verdietig of wat dan ook moest worden. Hoe kan dit dat iemand zo een begeleider beheerst?
Maar deze haring ga je nu niet geven zei ik, dan heeft ze "gewonnen" en dat laten we niet gebeuren en ik zag een totale paniek opkomen. Heb de zak gevraagd en bij me op tafel gelegd. Mevr had doorgekregen dat de vis aangekomen was en wou deze graag hebben. Heb de zak opengemaakt en een haring gepakt en voor haar ogen naar binnen laten glijden. Mevr werd erg boos en wenste me van alles toe vanachter het raam. Ben naar binnen gelopen en mevr zou me fysiek te lijf gaan. Haar direct verwezen naar haar bank om daar te gaan zitten en ben tegenover blijven staan. Mijn vinger wees duidelijk naar de plek waar ik haar wou hebben en na een enige twijfel van haar uit is ze gaan zitten.
Ben voor haar gaan hurken en de spelregels uitgelegd. Jij wilt een visje halen op zaterdagochtend en dan ga je daar zelf wat voor doen. Je doet je schoenen aan, jas aan, je pakt je fiets en je gaat samen met begeleider naar de stad toe en haalt een visje op. En dat zonder gesodemieter want als ik hoor dat je daar ..... schopt is het niet te best.
Een uur later waren ze terug en ik kreeg ook een haring van mevr omdat ik zo aardig ben en ze had het zo leuk gehad in de stad.
Begeleider vertelde me later dat hij gewoon bang voor mevr is en daarom over zich heen laat lopen en het verbazingwekkend vind hoe ik dat zo snel voor elkaar krijg. Getracht te verwoorden dat ik niet zo voor dit fysiek en gedrag onder de indruk raak en daarbij erg duidelijk kan zijn in wat ik verwacht van cliënten.
Dat gaat ons nooit lukken was de eindconclusie die dag.
Na een aantal weken was het pleit beslecht en bleef mevr bij ons wonen want organisatie waar ze vandaan kwam zag er geen heil meer in om haar terug te nemen. Bij ons was ze beter op haar plek.
Mevr zette een mooie opwaartse mars in naar meer welbevinden en meer geluk en wist menigeen nog te vertellen dat ze rustig moeten doen want die Jan wordt maar snel boos. Hmmmm boos bleef een bewoording maar ze bedoelde altijd duidelijk zijn. Wel in mijn voordeel of course!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten